Dzieło Aleksandra Bronikowskiego to XIV-wieczna powieść historyczna i zarazem niezwykła opowieść miłosna. Jej bohaterami są jeden z najwybitniejszych królów Polski Kazimierz Wielki oraz jego ukochana Esterka. Ostatni monarcha z dynastii Piastów na tronie polskim, którego historia wyróżniła tak zaszczytnym przydomkiem, wsławił się zasługami na rzecz rozbudowy kraju, kodyfikacją prawa i ufundowaniem Akademii Jagiellońskiej. Powieść przedstawia króla jako wybitnego władcę, a jednocześnie mężczyznę niespełnionego. Mimo że czterokrotnie żonaty, nie mógł doczekać się upragnionego syna, co przekładało się na brak jego szczęścia prywatnego i narastającą troskę o dobro kraju. Los zetknął go z niezwykłej urody Żydówką. I choć nie jest pewne, czy Esterka była postacią historyczną, czy jedynie legendarną, to według słów kronikarza Jana Długosza odegrała w życiu króla doniosłą rolę. Nie tylko prawdopodobnie dała mu wyczekiwanego syna, ale także wpływała na politykę państwa w stosunku do Żydów. Niegdyś bardzo popularny XIX-wieczny pisarz Aleksander Bronikowski był prekursorem gatunku powieści historycznej. W swojej twórczości dużą wagę przywiązywał do dbałości o prawdę historyczną i wierne odwzorowanie realiów.