Książką jest wywiadem z następcą brata Roger z Taizé, którym jest brat Alois. Ze znanym włoskim dziennikarzem opowiada o założeniach i celach wspólnoty ekumenicznej z Taizé. Rozmowa dotyka problemów, związanych z pokojem na świecie, przebaczeniem, dialogiem religijnym.
„(...) do Taizé przybywa się jak do źródła. Wędrowiec zatrzymuje się, zaspokaja pragnienie i rusza w dalszą drogę. Wiecie, że bracia nie chcą was zatrzymać. Chcą w modlitwie i ciszy pozwolić wam pić wodę żywą obiecaną przez Chrystusa, poznać Jego radość, Jego obecność, odpowiedzieć na Jego wezwanie, byście mogli później wyruszyć i świadczyć o Jego miłości, służąc braciom w waszych parafiach, w waszych miastach i wioskach, w szkołach, na uczelniach i we wszystkich miejscach pracy".

Jan Paweł II w Taizé (1986)

Książka ukazuje się w siedemdziesiątą piątą rocznicę założenia wspólnoty z Taizé (1940) i w setną rocznicę urodzin jej twórcy – brata Rogera (1915-2005).