Trzy życiorysy, przeplecione ze sobą, dotyczących matki Ireny, ojca Krzysztofa i syna Grzegorza. Wszystkie są niepoprawne we współczesnych dla nich czasach. Zarówno Irena, jak i Krzysztof są pochodzenia żydowskiego. Oboje zostają wyłuskani ze swoich środowisk przez zawieruchę wojenną. Oboje mają dużo szczęścia i spotykają wielu życzliwych im ludzi, dzięki którym przeżywają horror wojny. Muszą się po wojnie zmierzyć ze swoimi podwójnymi życiorysami, żadne z nich nie wraca do swoich prawdziwych nazwisk, każde żyje pod zmienionym nazwiskiem na podstawie gdzieś kiedyś wyrobionych lewych papierów. Spotykają się na Ziemiach Odzyskanych. Irena ma już syna, Grzegorza, którego urodziła jeszcze w fabryce na przymusowych robotach w Niemczech. Ojciec dziecka, też przymusowy robotnik umarł na zapalenie płuc. Irena jest zdolną szwaczką, Krzysztof zdolnym lawirantem i świetnym zarządcą. Organizuje spółdzielnię krawiecką, w której pracuje też Irena. Wiele przeciwności losu muszą ciągle pokonywać. Najpierw pożoga wojny, a potem komunistyczna peerelowska rzeczywistość. Ciągle muszą uważać na donosicieli, którzy mogą zepsuć im ich ciężko wypracowane szczęście. Bywa, że jak to w życiu bywa, pomoc przychodzi od osoby, od której najmniej by się jej spodziewali. Grzegorz zaś trafia na czasy zmian ustrojowych w powojennej Polsce. Lata osiemdziesiąte i znowu nie wiadomo, komu ufać i czy uda się uniknąć czystki w firmie, w której pracuje Grzegorz, który nie jest w stanie poddać się weryfikacji, bo cały jego życiorys jest dziwny i nie pasujący znowu do nowych czasów wolności. Musi zatem po trzydziestu latach pracy zwolnić się, by nie oszukiwać samego siebie i innych. Na szczęście wszystkim udaje się być szczęśliwymi.