Klasyczny kryminał, przypominający trochę zwartą, pełną akcji, pozbawioną emocji fabułę rodem z filmów hollywoodzkich z Humphreyem Boghartem w roli głównej. Twardziel Marek Morwin przez całe życie był facetem od brudnej roboty, wykorzystywany wiele lat przez tzw. aparat działaczy komunistycznych, gdzie szef tytułował Marka towarzyszu. Marek zabijał bez pytań, bez mrugnięcia okiem. W odpowiednim momencie historii Polski objęła go fala odzyskania czwartej demokratycznej niepodległości wraz z Solidarnością. Był wtedy zamknięty w więzieniu, miał dużo czasu na myślenie i zrozumiał całe morze zła, w jakim brał udział. Fabuła książki oparta jest o tzw. Puszkę Pandory. Co to oznaczało w starożytności każdy wie. W Więźniu zemsty ma ona podobne znaczenie, ale przybrała bardziej nowoczesne kształty. Marek Morwin z pewnych powodów ukrył Puszkę Pandory. Teraz wiele osób chce ją odnaleźć. Chcą ją zdobyć wszyscy najmocniej zaangażowani, czyli ci źli, ale też i ci, którzy chcą na tym coś zarobić oraz ci, co chcą się mścić za krzywdy. W tym wszystkim tkwi Marek Morwin i Patryk Kowal. Obaj chcą zemsty, obaj chcą zadośćuczynienia, obaj mają ze sobą prywatne porachunki. Odgrywają oni dużą rolę w całym tym spisku, w który zamieszany jest nawet sam prezydent