Niniejsza praca stanowi monografię historyczną mającą na celu ukazanie rozwoju Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola  Boromeusza, przedstawienie charyzmatu zakonnego i sposobu jego realizacji, a także zbadanie za pomocą zapisów kronikarskich i relacji ustnych sióstr form i metod  działalności charytatywnej  boromeuszek na terenie miasta Piekar Śląskich. Motywem podjęcia badań nad rozwojem i działalnością  boromeuszek w Piekarach Śląskich jest brak wielu opracowań w tej dziedzinie. Na podstawie zebranego materiału monografia obejmuje historię zakonu od początków XVII wieku we Francji, gdzie zakon ten założył Emanuel Chauvenel, jego ekspansji do innych europejskich krajów, aż do Górnego Śląska.  W książce poświęcono również miejsce charakterystyce epoki końca XIX wieku na Górnym Śląsku, w którą wpisuje się początek rozwoju Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek  na Ziemi Śląskiej. Dalsze rozdziały traktują o działalności dobroczynnej zakonu w Piekarach Śląskich. Monografia została ubogacona zbiorem archiwalnych zdjęć, dokumentów i map pochodzących z archiwum Domu Generalnego Sióstr Boromeuszek w Mikołowie oraz Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek w Piekarach Śląskich.

Praca uzyskała główną nagrodę w konkursie na najlepszą pracę końcową studentów szkół wyższych poszerzających wiedzę o Piekarach Śląskich w zakresie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury