Książka jest próbą syntetycznego ujęcia koncepcji politycznych polskich konserwatystów od powstania tej myśli aż po lata trzydzieste XX wieku. Autor starał się w niej obalić tezę, jakoby konserwatyści byli bezkrytycznymi zwolennikami silnej władzy państwowej, a także pokazać wewnętrzne zróżnicowanie XIX-wiecznego konserwatyzmu. Książka z założenia nie relacjonuje obszernie wydarzeń, w których uczestniczyli konserwatyści, jest raczej spojrzeniem z pozycji badacza, zainteresowanego odkrywaniem wartości i tradycji, do których odwoływali się polscy zachowawcy, a także próbą prześledzenia rozmaitych argumentów i odpowiedzi na kluczowe kwestie dotyczące narodu i państwa.