Herta Müller, znana z wybitnych powieści, uhonorowana za swą twórczość Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury, całe życie pisze jeden bezbrzeżny tekst o związku jednostki z historią. Tym razem opowiada o sobie i swoim życiu w znakomitych esejach. Pisze o strachu i przemocy, o przyjaciołach i zdrajcach, o masie i władzy, o tym, jakie pocieszenie w największej rozpaczy daje literatura.

Jest w pisaniu Herty Müller coś hipnotyzującego. Cierpienie, radość, miłość, samotność, bezsilność, literatura Wszystko się tu przenika, szturcha, boksuje. I wszystko jest po coś. Tu każde zdanie rozpoznaje swój puls.

Angelika Kuźniak