Marta odziedziczyła smykałkę podróżnika i żyłkę odkrywcy po ojcu. Ewa zaś ceni wygodę, lubi dobrze się wyspać, nie lubi zaś niewygód i absolutnie nie podoba jej się pomysł przyjaciółki — zwiedzania według scenariusza Marty, który daleko odbiega od turystycznych folderów. Dzięki przyjaciółce poznaje jednak nowych ludzi i piękne miejsca, których inaczej pewnie nigdy nie byłoby jej dane poznać. Ich przewodnikiem, przez przypadek, zostaje Mark, syn znanego balijskiego pisarza, naukowca-przyrodnika. Chłopak orientuje się, że dziewczyny są nietypowymi turystkami i chętnie zgadza się pomóc im w odkrywaniu jego ukochanego świata wraz z jego kulturowością, wierzeniami i historią. Jest przeciwnikiem wszelkich europejskich wpływów, dokonujących zmian w życiu Balijczyków. Świetnie zna swój świat, wie, co jest godne obejrzenia. W osobie Marty trafia na podatny grunt. Dziewczyna zachłannie poznaje zwyczaje i zabytki pokazywane nie przez zawodowego przewodnika turystycznego. Również Ewa, nie zawsze chętna do takich wypraw w nieznane, w końcu sama ulega urokowi tego kraju.

W pewnym momencie Marta i Mark zostali sami w tej podróży. Młodzi świetnie się rozumieli i umieli ze sobą rozmawiać, dobrze czuli się w swoim towarzystwie. Niestety kataklizm przerwał tę sielankę.