„Czarny Skorpion” Michała Majewskiego to eklektyczny zbiór, składający się z siedmiu opowiadań, które na pierwszy rzut oka zdają się być zupełnie ze sobą niezwiązane. Może i nie są. Niemniej, intrygujące jest, jak wiele rzeczy tak naprawdę łączy stworzone przez Autora postaci. Pisarz w swych opowieściach snuje subtelnie, jakby mannowskim, zadumanym i uprzejmym piórem refleksje na temat często nawiązanych, jeszcze za młodu, lecz niesłabnących wraz z upływem czasu, męskich i damsko-męskich więzi oraz stojących za nimi uczuć. Poprzez fabuły rozważa także kwestie najrozmaitszych poszukiwań dróg do wewnętrznego spokoju, ukazuje świadectwa lojalności i honoru. Opisuje straty, ale też czasem umożliwia nieraz nierealne powroty.

Innym razem jednakże, językiem zgoła odmiennym – ostrym i gorzkawym – wprowadza losy ludzi szemranych interesów, kreuje obrazy świata niejasnych porachunków, specyficznych pseudonimów, podejrzanych telefonów oraz ściętych głów, wplatając jednocześnie w tę nowocześnie westernową mieszankę nieoczekiwane elementy poniekąd nadprzyrodzone.

To proza różnorodna, zawierająca w sobie obie strony medalu twórczych zamysłów Majewskiego: tę jasną, łagodną i ciepłą, ale też i tę ciemną, opisującą nieszczęścia, cierpienia, utratę i śmierć. Stwierdzenie, która z nich przeważa jest już zadaniem dla każdego Czytelnika z osobna.