„Mój zegar niesłoneczny” stanowi kronikarski, niezbeletryzowany zapis lat dzieciństwa i młodości autora, które przypadły na czasy niecodzienne i pełne napięć, ocierające się dla wielu o osobisty i społeczny tragizm. Był to czas II Wojny Światowej i okres powojenny. Wydarzenia tamtych lat stały się kanwą wybitnych dzieł i dokumentów literackich, niewiele jednak jest takich dokumentów, które opisują codzienność i niecodzienność, specyficzność i odmienność lat II Wojny Światowej i lat powojennych w środowiskach peryferyjnych lub prowincjonalnych.

Pamięć tej specyficzności ulega wypłukaniu z umysłów kolejnych pokoleń, pozostaje tylko jeszcze w pamięci tego najstarszego. Książka stanowi zapis zwyczajnego życia w tamtych latach w małym pomorskim miasteczku i stanowi istotny dokument przedstawionych czasów.