Monografia ukazuje innowacje mitologiczne i dramaturgiczne zastosowane przez Eurypidesa przy tworzeniu dwóch odrębnych form dramatu – tragedii i tragikomedii. Celowe zestawienie ukazuje, w jaki sposób dramaturg wykorzystuje innowacje mitologiczne i jakich środków dramaturgicznych używa podczas konstruowania tragedii, a jakie modyfikacje wprowadza do mitu, by stworzyć nową, wypracowaną przez siebie, tragikomiczną formę dramatu, która rządzi się odrębnymi prawami i wymaga użycia innych środków dramaturgicznych. Za przykład tragedii posłużyła Hekabe, przykładem zaś tragikomedii była Ifigenia w kraju