Wybór wierszy wybitnych twórców młodopolskich, m.in. Jana Kasprowicza, Kazimierza Przerwy-Tetmajera, Bolesława Leśmiana, Tadeusza Boya-Żeleńskiego czy Tadeusza Micińskiego.

Młoda Polska to po długim okresie pozytywistycznej niechęci do poezji epoka wielkiego do niej powrotu. Moderniści opowiadali się za poezją niezaangażowaną społecznie za sztuką dla sztuki, kultem piękna i duchowości. Poeci przełomu XIX i XX w. dawali także wyraz znużeniu i rozczarowaniu, które przytłaczały nie tylko ich samych, lecz także większą część społeczeństwa fin de sicleu. Ich przejmująca, pełna niepokoju poezja stała się dokumentem choroby wieku, kryzysu wartości i ideałów. Wyrażała zniechęcenie brzydotą świata i brak wiary w kulturę europejską.