Zazdrośni (1937) to druga część cyklu Dzieło Garrenów, który Sándor Márai, wybitny pisarz węgierski, uważał za swoje największe dokonanie. Pierwsza część, Zbuntowani (1930), była swego rodzaju wprowadzeniem do cyklu. Dopiero w drugiej części, której akcja toczy się dwadzieścia lat później, poznajemy rodzinę Garrenów i zawikłane, otoczone aurą tajemnicy relacje między jej członkami. 

Tłem wydarzeń jest życie jednego z węgierskich miast, wzorowanego na rodzinnym mieście autora, które po traktacie w Trianon znalazło się poza granicami Węgier. O tej sytuacji świadczą jednak tylko zamieszczane jakby mimochodem wzmianki o "obcych, wrogich władzach". Márai odchodzi tu od klasycznego realizmu, tworząc obraz tajemniczy i poetycki. Tytułowe "dzieło" również okazuje się trudno uchwytne, jak coś tak ważnego i fundamentalnego, że można to jedynie odczuć i przeżyć, ale nie sposób tego zdefiniować. Autor zastanawia się z niepokojem, czy to kruche zjawisko zdoła przetrwać w nowym, kształtującym się świecie XX wieku.