Paweł Kukiz to objawienie tegorocznych wyborów prezydenckich. Wdarł się do polskiej polityki mimo, że przebywał od lat na jej obrzeżach. Na początku lat 90-tych wyśpiewując protest-song „ZChN już się zbliża”opowiedział się za liberalnym modelem państwa. Kilka lat później poszedł w kierunku prawicowego AWS. Kolejna wolta dokonała się w połowie ubiegłej dekady. Kukiz stał się zagorzałym zwolennikiem PO, niosącej na sztandarach postulat JOW. Po kilku latach przeszedł do głębokie opozycji wobec formacji Donalda Tuska. Wiecznie w ruchu, wiecznie w opozycji, wiecznie na „nie”. Potem był wystrzał z akcją Zmieleni, współpraca z wieloma środowiskami od lewicy do prawicy. Wreszcie zakończona sukcesem walka o odpartyjnienie samorządu na Dolnym Śląsku, czego konsekwencją była otwarta droga do marszu na Belweder. Ta książka to zbiór relacji bliskich współpracowników Kukiza. Kampania 2014 i 2015 roku od „kuchni” ze szczegółami, których próżno by szukać w mediach. To także zbiór informacji o tym, kto lub co sprawiło, że wielki zwycięzca elekcji prezydenckiej Paweł Kukiz stracił w ciągu pięciu miesięcy co najmniej 2/3 wyborców. Czy zniszczył go – jak twierdzi – system? A może duża część z tego co zrobił po 10 maja doprowadziła go do obecnej, nie dającej zbytniego powodu do optymizmu, sytuacji?