Niedostępny przez pół wieku kraj nad Świtezią, Niemnem i Wilią stał się krainą mityczną. Dlatego pierwsze wydanie przewodnika Szlakiem Adama Mickiewicza po Nowogródczyźnie, Wileńszczyźnie i Kowieńszczyźnie, które ukazało się w 1994 r. rozchwytano w mgnieniu oka.

Krajobraz Nowogródczyzny i Wileńszczyzny do dziś urzeka wyjątkową urodą. Wprawdzie wojny i bolszewickie porządki zmiotły z powierzchni ziemi karczmy, wiatraki i większość dworów, ale zostały czyste wody rzek, bujne lasy, architektura wsi. W ciągu ostatnich piętnastu lat uległ zahamowaniu proces rujnacji i dewastacji pamiątek po Wielkim Księstwie Litewskim. Odnowiono zabudowę małomiasteczkową Zdzięcioła, Mira, Nieświeża, a zwłaszcza Nowogródka. Powstało Muzeum Mickiewicza w Zaosiu, oraz Izba Muzealna w Niedźwiadce Wielkiej poświęcona Domeyce.

Tomasz Krzywicki jest zadomowiony w twórczości Mickiewicza. Nazwy wsi, jezior, rzek i lasów nie są dla niego pustymi dźwiękami, rozumie dobrze aurę poetycką roztaczaną przez owe pierwiosnki polskiego romatyzmu, które po przestudiowaniu tej książki nie będą już tylko nazwami geograficznymi; Świteź, Nowogródek, Tuhanowicze, Ruta, Worończa, Cyryn, dolina pod Kownem - najpiękniejsza w świecie, istnieją naprawdę i przy odrobinie wysiłku można je odwiedzić.