PERFORMATIVE ASPECTS OF ART
The concept of performativity has been usually evoked in the discussions on
the philosophy of language and the reflection on theatre and performance art.
However, in recent years there have been some attempts to broaden its scope.
The theoretically inclined researchers have been working out the main
assumptions of the aesthetics of performativity. These are claimed to include
the challenging of the boundaries of artistic disciplines, and emphasizing the
active role of the recipients, for whom the art works become events developing
in consequence of their actions. Besides those attempts to grasp the theoretical
consequences of the performative turn, one should also note some very
interesting practical analyses, employing the theory in the discussion on
concrete works from different domain of art. It appears that one can discover
transformational potential, focus on change rather than just existence, even
in the domains traditionally regarded as artifactual (painting, sculpture,
installations).
The planned volume of Art Inquiry will be devoted to the reflection on
both directions of expansion of the concept of performativity. We would like
the authors to consider its general significance for aesthetics and for the theory
of various domains of art. We also hope that they will show the changes occurring
when its unique perspective is adopted in the discussion on both theatre,
paratheatrical experiments, and film, and the domains which have traditionally
emphasized the role of the artistic artifact. The title of this volume invites
questions about the possible scope of performativity and its kinds.

PERFORMATYWNE ASPEKTY SZTUKI
Zagadnienie performatywności podejmowane było najczęściej w rozważaniach
z zakresu filozofii języka oraz w refleksji nad teatrem i sztuką performance.
W ostatnich latach zauważyć można jednak próby jego rozszerzenia. Z jednej
strony zmierzają one do wypracowania założeń estetyki performatywności.
Wśród jej cech wskazywane jest kwestionowanie granic poszczególnych dziedzin
artystycznych, zaakcentowanie aktywnej roli odbiorców, dla których
utwory stają się wydarzeniami rozwijającymi się w wyniku ich działań itd.
Oprócz prób sformułowania teoretycznych konsekwencji zwrotu performatywnego
zauważyć można także bardzo interesujące konkretne analizy polegające
na uwzględnieniu właściwych dla niego założeń przy rozważaniu dokonań
z różnych obszarów sztuki. Okazuje się, że nawet w obszarach twórczości
uważanych tradycyjnie za wytwórcze (malarstwo, rzeźba, instalacja) odkryć
można aspekty transformacyjne, zakładające nie trwanie, a przemiany.
W najnowszym tomie Art Inquiry przewidywane jest rozważenie obu zasugerowanych
wyżej obszarów ekspansji idei performatywności. Z jednej strony
rozważone mają być jej ogólne konsekwencje dla estetyki i teorii różnych
dziedzin sztuki. Z drugiej, pokazane zmiany występujące, gdy właściwy dla
niej punkt widzenia zostanie uwzględniony zarówno w obszarze refleksji teatralnej,
parateatralnej, filmowej, jak w dziedzinach, w których tradycyjnie akcentowano
rolę wytwarzanego przedmiotu (dzieła). Tytuł tego tomu ma właściwie
charakter pytania o możliwy zakres performatywności i jej odmiany.