Nieznana twarz Masłowskiej

Dorota Masłowska w morzu, w wielkim mieście, w pracy i w samotności.

Ponad płcią, ponad modą, ponad konwencją tu i teraz.

Wychowuje swój mózg, tropi duszę światową, przyswaja jedzenie z pęknięciem.

Nie łasi się do pieniędzy, nie jest miluchem, nie znosi przymusu.

Mówi odważnie i wprost o swoich przekonaniach.

O pisaniu, planach i pomysłach, o tym, co było, jest i będzie.

Jedna z najbardziej spektakularnych debiutantek ostatnich lat rozmawia z Agnieszką Drotkiewicz. Po raz pierwszy tak szczerze i bez zbędnego cynizmu mówi o sobie o swoim życiu w Wejherowie, miłości do morza, którą prawdopodobnie ma w genach, toksycznej miłości do miasta, niechęci do jeżdżenia metrem w godzinach tłoku, magii tłumu A także bardziej o swoich książkach wczesnych i tych późniejszych, przeszłych i przyszłych.

Masłowska odkrywa przed czytelnikiem nowe, nieznane dotychczas światy ze słów pisarki wyłania się nie tylko obraz jej życia i twórczości, ale także obraz młodej twórczyni: kreatywnej, coraz dojrzalszej i bardziej świadomej. Doroty codziennej i Doroty piszącej ta pierwsza jest dość uprzejma i pozbawiona charyzmy, druga: czasem aż przerażająca.