Opowiadanie, zawierające wiele z przeżyć pana Wójcika. Jego opisy osiedla, małych miasteczek, zwyczajów i zaściankowości takich miejsc jest bardzo realistyczny. Opowiadanie niniejsze nie jest żadnym kolejnym tekstem na tle religijnym. Mówi o prostocie uczuć, zwyczajach, miłości do przyrody, wiary w dobroć człowieka i pogoni za spokojem od cywilizacji i blichtru komercji. Jezus to szczupły chłopak, który swoją posturą przypomina samego wielkiego proroka. Do tego okazuje się, że ma zdolności paranormalne może uzdrawiać ludzi. Nie chce sławy, jest cichym, spokojnym i prostolinijnym człowiekiem. Ma wolny zawód, może poruszać się kiedy chce i dokąd chce. W końcu trafia do miasteczka, gdzie odnajduje przyjaciół i pierwszą swoją miłość. Jest w tej książce też element sensacyjny, z pogranicza fantasy. A powodem tej sensacyjności jest właśnie inność Jezusa. Ciekawy jest sposób prowadzenia narracji trzech osób. Pozwala to na pełniejsze poznanie historii z różnych stron. Dialogi są bardzo zwięzłe w swoim wyrazie, nie ma przy nich opisów, co powoduje, że całość czyta się jednym tchem. Jezus z mojego osiedla jest debiutem literackim pana Roberta Wójcika.