Jest to zbiór osiedlowych historii ludzkich. Wielowątkowy splot kilkunastu, pozornie ze sobą niezwiązanych, ludzkich gierek i podwórkowych zabaw. Akcja tych historii rozgrywa się właściwie wszędzie i nigdzie, w mieście, na osiedlu jakich tysiące. Każdy z nas codziennie się z tym styka, każdego zatem jakoś to… dotyka. Świat ludzkich spraw, dramatów, porażek i zwątpień, małych radości i większych sukcesów, nadziei…
A jednocześnie – „Wygnańcy Ewy” to stylistyczny eksperyment, bo nie chodzi o to by o ważnych sprawach… przynudzać. Można by napisać (trawestując Marka Koterskiego) – „bohaterom tej książki jest smutno, ale czytelnikom ma być wesoło…”.